Ce bonheur rouge a été créé par unе artiste et unе designer Анна Петунова .
Падобных катоў даводзілася вязаць для выстаў з латарэямі на карысць беспрытульных жывёлак. Цудоўная тврочая праца, адно прыкра: вязаныя муркоцікі знаходзілі гаспадароў куды хутчэй за жывых.
Сёлета нашы ўпрыгожанні вельмі сціплыя: эпідэмія (пандэмія) нікуды не знікла, на ўсіх спектаклях дзіцячага тэатра, дзя я служу, -- абмежаваная колькасць гледачоў, каля яліны -- аніякіх песень-скокаў-карагодаў.
Cette année nos décors sont très modestes: l'épidémie (pandémie) n'a pas disparu, à tous les spectacles du théâtre pour enfants où je sers - un nombre limité de spectateurs, près de l'épicéa - pas de chants-sauts-carrousels.
Сціплае свята на фотаздымках леташняе і нават пазалеташняе.
А гэта -- глядзельня і сцэна са адноўленым парталам пабудовы 1920-х гадоў. У працяг кашэчае тэмы заўважу, што менавіта на гэтай сцэне ідзе спектакль "Кот у ботах" у маёй апрацоўцы -- літаратурнай і драматургічнай.
Літаральна шлях на работу і дахаты -- старымі мінскімі вуліцамі, якія раніцай пакручаста імкнуць угору, а ўвечары ціхамірна спускаюцца долу. Вядома, асабіста для мяне, таму што ў тэатр я спяшаюся раніцай, а дахаты, адпаведна, пасля працоўнага дня.
Mon chemin habituel vers le théâtre est avec les vitrines, les murs, les fenêtres et les clôtures.
Упрыгожаныя вітрыны і вокны, сцены і парканы, на жаль, не адно сёлетнія, але я захоўваю гэтыя здымкі кранальных, утульных мінскіх зім.
#vezhagaft
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire